Obywatele Polski stanowią obecnie największą mniejszość narodową zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i Norwegii. W ciągu ostatnich lat w ślad za naszymi rodakami ruszyły różne formy aktywności kulturalno-społecznych. Wśród nich najliczniejsze są spotkania qazi-festiwalowe, mające na celu łączenie wspólnoty polskiej oraz podtrzymywanie pamięci o niematerialnym dziedzictwie kulturowym. W Wielkiej Brytanii najczęściej są one organizowane w grupach skupionych wokół przykościelnych sobotnich szkół polskich lub, jeśli chodzi o większe miasta, polskich ośrodków kulturalnych. Są to na ogół spotkania promujące polski folklor. Przyjmują postać festynów, na których obok stoisk z żywnością pojawiają się produkty rękodzielnicze. Czynny udział biorą w nich także zespoły folklorystyczne. W dużych aglomeracjach miejskich (jak Londyn) spotkamy grupy artystów, szerzących obraz Polaków jako narodu otwartego, będącego częścią Europy i zachodnich tradycji. Są to zazwyczaj inicjatywy prywatne.
Ciekawymi zjawiskami są Festiwal Polskich Filmów w Oslo oraz Polskie Dni Filmowe we Fredrikstad i Oslo w Norwegii, przyczyniające się przede wszystkim do propagowania pewnej idei. Początkowo była nią zmiana wizerunku Polaków na emigracji – skorelowanego silnie z wizją „Kowalskiego-hydraulika”, odartego z tożsamości kulturowej. Obecnie zdają się one kierować ku zmianie wizerunku imigranta jako takiego. Stają się przestrzenią łączącą lokalne mniejszości, samych Norwegów, ale także areną współpracy międzyśrodowiskowej i międzynarodowej.